lunes, 3 de noviembre de 2014

Non é casualidade.

     - Tes demasiada sorte, recoñéceo, asemella que todo che sae ben. Diría máis, aínda cando erras, naide se queixa... E, non, non dá o mesmo oito que oitenta, pero no teu caso aplícaseche... E, sabes o pior? Sempre levas ese sorriso enriba.
     - Queres saber por qué a vida me sorrí? - Díxenlle eu.- Porque eu lle sorrío a ela.